Herfst

Het zomerse zonlicht in het bos,

heeft haar glans verloren,

het wuivende koren,

is van de aarde los

 

Op de eens zo groene weide,

waar de bloemen zijn geplukt

uit de aarde weggerukt,

staat nu alleen verdorde heide

 

Voel de kilte van de wind,

de vogels gaan in drommen,

doen het bosgeluid verstommen,

waar je nu alleen nog stilte vind.

 

De herfst is ontwaakt.

Het vervagen van de geuren,

bladeren verkleuren

en bomen worden naakt,

 

Het mooie ochtenddauw,

maakt plaats voor klamme nevel,

Ik zie een grijze hemel,

ik voel de pijn van rouw.

 

Steeds verder kortende dagen,

met regen storm en kou

waarbij ik afscheid neem van jou,

Maar onze zomer zal nooit vervagen

 

Want het licht zal niet verdwijnen

Hoe grillig ook het seizoen

Het zal mij weinig doen

jouw zon blijft altijd in mij schijnen